
Op ons vliegend tapijt
is er voor theoretici geen plaats.
De uitnodiging om lijfelijk te ontsnappen
aan ons mat en tam, voorspelbaar leven komt neer op
een vereenvoudiging, ritmisch
bewegen, het naar elkaar heen en weer
schuiven van inhoud en vorm.
Onze ledematen worden zwaar.
Uiteindelijk zal dit traject
vol lussen en opstijgend vocht
tot een inkanteling leiden. Spijtig
dat onze wensen
niet op ons voorhoofd verschijnen.
We moeten raden wat er staat.
Benieuwd hoe iets als dit begint en eindigt? Lees de volledige cyclus BIERFIETS (7 gedichten).